کد مطلب:94726 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:120
[صفحه 745] سهل ابن حنیف انصاری از طرف علی (ع) به فرمانداری مدینه مفتخر شده بود. عده ای از اهالی آن دیار به نافرمانی، به معاویه پیوسته بودند. امیرمومنان این نامه را به سهیل انصاری نگاشت، و او را به این دلیل تسلی داد پس از حمد خدا، و درود بر رسول كردگار، مرا خبر آورده اند، مردمی كه نزد تو هستند، در نهان به معاویه پیوسته اند. پس تو با از دست دادن آنان، و كم شدن یاران و حامیان خود، غمین و اندوهگین مشو و این ترا بس كه، بیماران گمراهی رفتند و بهمین دلیل حكومت تو شفا یافته است. گریز ایشان، فرار از هدایت و رستگاری، و شتابشان عجله به گمراهی و جهالت و نادانی است. آنان دنیاپرستانی هستند كه سرآسیمه رو به دنیا می نهند. با اینكه حق و عدالت را دیده و شناخته، و آوایش را شنیده و در گوش گرفته اند و حقیقت آنرا دریافته اند- و نیز مردمی كه نزد ما هستند در حق با هم برابرند- با این حال گریختند، تا سود دیگران را به خود اختصاص دهند و مستحقان را بی بهره از حق كنند. پروردگار آنان را از رحمت خویش دور بدارد! به خدا سوگند، كه آنها نه از ظلم و جور گریختند، و نه به عدل و داد پیوستند. ما امیدواریم كه دشوارترین كار را خداوند بر ما سهل و آ سان، و ناهمواریش را هموار سازد. اگر خدا بخواهد
صفحه 745.